Köz Çıkar Şiiri - Mehmet İslami

Senden kaçan kim olsa bil külliyen namerttir
Ey gardaşım dervişân Mehmet İSLÂMİ merttir
O yayla şahinidir, havası, suyu serttir
Derisini kazısan Âşk kaynatan köz çıkar

O sendeki mizânla benim hesap tartılmaz
Eğer tartarım dersen hortum olur toz çıkar
Acı erdirir kulu sır kaftanı yırtılmaz
Didelerden dökülen tartım olur tuz çıkar

Âdem baba evlâdı ilâhi âşk yanığı
Doğru yanlış bizedir fikrettin mi kanığı?
Sıcaktan zarar gelmez zemheririn donuğu
Ummana gideriken donunca su buz çıkar

Bedenimiz zahirdir Uhreviyât görülmez
İrşad edilmediyse kula cezâ verilmez
Ellâh’ın korusuna, destur yoksa girilmez
Beşer esisesinden yapılanı boz çıkar

Kulluktaki değerin arşa direk oluyor
Asil nesli cedidler şân şerefle doluyor
Resûl Âşkı ilâhi kul, Kur’ân da buluyor
Bastı zemân üstünde, tahayyülü tez çıkar

İSLÂMİ’nin kış oldu yazıyla ilkbaharı
Sen daimâ seyreyle belki alırsın kârı
Eğer burda ektiysen orda derersin darı
Hakk yolundaki canın bahtına bir iz çıkar