Köz Bebekleri Şiiri - Ali Tekmil

çocuk
yarınki avuçlarını uzat bana
bak, bu bertik otu
kıyımlarda açar
yaraları susturur
bu reçine
zirvelerin lokman elleri
hadi al sakla koynuna

biliyorum
yaz geldi kışa döndün
bu da kırkıncı kuştan sana hediye
gelecek mavisinin kapanmaz kanatları
tak ve sür temmuz yangınlarına

çocuk
deri değiştirdiğin yerleri çifte çiziktir
sütüne ve ekmeğine uzanan
usul engerekleri
köz buluttan yağan mahşeri mavileri
soluğuna sar
geçmişin bininci katından
ayağına dolanan
sarılgan sarıları
al ezberine
yolumuza ferman çıktı kabul
ömrümüzün ön yerini ölümlere ayırdık
hangi abdal menzilini iç cebinde buldu ki
zaman zorlu
yol uzun
demem o ki
bu duraktan sonrası
alevden adımlarla yürünecek
yorulan gerileyen diz değiştiren
kaya köklerinde soluklanacak

hadi çocuk
alev ayaklı canları uyandır
kantopuklar yeri dövsün çığ olsun
çağ kapanı kırk kırılsın toz olsun
bin avaz ki dağ dolusu ağız ağıza
bize yardan tez verilmiş söz olsun

uyandım
kucağımda bir demet Madımak
döşümün dallarında köz bebekleri

Ali Tekmil / 01.07.10 (Afrodisyas Sanat Dergisi 28.sayı)