Köz Şiiri - Nesrin Akalmış

-sakil mevsimlerin hasadında
tarafsız bir çabaydı mutluluk-

avuçlarımda üç beş yanılgı taşı
kısa gölgeler vurdum günbatımında
cüce aşklardan yansıyan

boğazıma çöreklenen tek solukta
boğdum dudağıma asi her sözü
akrebe beş kala bilendi yelkovan
kestim umudumu ortasından. çok acı

-kanattığım gururumla
işte tam şuraya çiziyorum-

özlem rengine değdirip geceyi
bir masal daha boyuyorum yokluğunda
az solgun. çok kuruyor yeşil. kuruyorum

el basıp bildiğim tüm değerlere
mühürlüyorum sözümü
duyulmuyorsa sesimdeki sarsıntı
bu son tını. susuyorum

-sen uzaklardaki yanık gölge
soğumadan tenim közüme düş-