Bana ilk söyledikleri zaman
İnanamadım
Kesin yalan iftira atıyorlar dedim
Öyle güveniyordum ki
Gözümle görsem yanlışlığı var derdim
İnatla yemin billah ediyorlar
Oğlum o köye gitti
Neredeyse senesi doluyor
Ben yolcu ettim
İhtiyar anasıyla gitti
Babası da sonra dönecek köye dedilerdi
Bizim piç Hasan
İllede ben gittim diyor
Etiyle tırnağıyla Zeliha
Beni görünce tanıdı
Ağlamaya başladı
Elini ayağını öpim...Ne olur
Kimseye deme dedi
Yatamadan çıktım
Peki LAN İT Kaç nr
Valla bilmiyorum
Yeni gelen ALEV varmış de
Ona gidicem de
Sana da gösterirler
100 kayme bayıldınmı
İş tamam
Nasıl düsürdülerse garip Zelihayı
Sende becerirsin
Kayıt Tarihi : 12.7.2006 13:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çıkan kör kuyudan önce kaderdir
Haksız isem hak ver bana Zeliha
Yalnız yalnızlarla Hakk beraberdir
Haksız isem hak ver bana Zeliha
Özgürlük yükledim gelen kervana
Gömlek gibi baba döner revana
Akıl erer mi hiç YÜCE DİVAN’a?
Haksız isem hak ver bana Zeliha
Kim olurdu ki köle yare böyle?
Adalet yerini bulmaz mı söyle?
Rüyada yıldızlar parlamaz öyle,
Haksız isem hak ver bana Zeliha
Hakkımdır zindanlar. İşte iftira!
Hak yalana verse kendini kira,
Sabır sonunda hayır olur zira
Haksız isem hak ver bana Zeliha
Ortasında on bir yıldızın bir ay,
Cihan’da bu rüyayı sen hayra say...
Sultan yok, olsa da gönlümde saray
Haksız isem hak ver bana Zeliha
Cihan KAYA
TÜM YORUMLAR (2)