Köyün Yüzü Şiiri - Rüstem Badıllı 3

Küçük bir köy, yeşilin kalbinde,
Kırmızı damlı evler sırayla dizilmiş,
Ahşap kapılar, eşiği aşındıran,
Baharın rüzgarıyla açılırken gülümser,
İlkbahar sarısı, yaz mavisi bir başka,
Sırça taneleri gibi dökülen ışıklar,
Kır çiçekleri, yürekten fısıldar,
“Burada yaşam, burada hayal var.”

Uzakta, kırlangıçlar uçar gökyüzünde,
Süzülürken hafif, bir melodi gibi,
Kimi, toprakta yatan yaşanmışlık,
Kimi, köyün çocuklarının hayalleri,
Güneş, yavaşça süzülürken dağların ardında,
Gölgesinde dinlenir hasretle bekleyen ağaçlar,
Dallarında serin bir rüzgar gibi,
Bükülür hafifçe, yaprakların ahengiyle.

İlk sabah ışığı, yumurta sarısı,
Uyanır köy, kırmızı tulumbadan su,
Bir avuç toprak, bir nefes serin,
Her köşede bir anı, bir hatıra gizli,
Köyün ortasında, yüksekçe bir çınar,
Yıllar geçse de sarsılmaz kökleri,
Dalları, çocukların oyunlarına şahittir,
Her gülüşte, her ağlayışta hayat bulur.

Yıldızlı gecelerde, ateş başı sohbetleri,
Gökyüzü bir deniz, sonsuz bir derinlik,
Karanlık, hayallerin peşinden sürükler,
Birbirine karışır, gülüşler ve sırlar,
Yüreklerde sevda, dillerde türküler,
Her akşam, her sabah bir destan gibi,
Köyün duvarları, tanık olur bu hayata,
Efsane gibi yaşar her bir nefes alarak.

Ve bir gün, güneş doğmadan,
Bir tüy gibi hafif bir sessizlik,
Köyün huzuru, sanki bir masal,
Dört bir yanı kuşatır, derin bir rüya,
Yağmurun toprakla buluşması,
Köydeki hayat, toprağın özüdür,
Aşkla sulanır, sevdayla büyür,
Köyün yüzü, bir ayna gibi, her gözde bir parıltı.