Koyun ve kuzuları Şiiri - Halil Aydın

KOYUNLAR VE KUZULARI
Koyunlar çiçekli bayırlara
Düz ovadaki taze yeşil otlara
Bayılırlar.
Süt birikince memelerinde
Özler taze kuzularını
Tül, tül gelir gözlerinin önüne
Meler, meler dururlar
Sesini duyurmak ister kuzusuna
Karınları doyunca
Çoban indirir bir su kenarına
Öğle sıcağında ulu bir ağacın
Gölgesine yatarlar,
Çoban çıkarır belinden kavalını
Verir belini bir ağaca
Yanık, yanık kavalını çalar da, çalar
Koyunlar huşu içinde
Yavrusu gözlerinin önünde
Kavalın sesini
Geviş getirerek dinlenirler

Akşam olunca; kaştan aşınca
İnanılmaz bir hareketlilik başlar
Analar kuzularına
Kuzular analarına
Nasılda koşarlar
Biraz şaşkınlık, karışıklık yaşanır
Sonra ortalık yatışır
Kuzular analarına, analar kuzularına
Kavuşur, kuzular analarının
Memesinde, nasıl bir mutluluk yaşanır
Gece ana kuzuları koyun, koyuna
Sarma dolaş uyurlar,
Sabah tekrar hareketlilik yaşanır

İnsanlar koyunları itaat eden
Boyun büken olarak bilirler
Teslimiyetin söz dinleyenin
Adı olarak bilirler.
Hak bildiği davalarda
Asla boyun eğmezler
İnadına ayak direnirler
Kendilerini kayalıklardan aşağı atarlar
Kurtlara yem olmak istemezler
Ama zorbalığın, adaletsizliğin
Vahşi hayatın uygulandığı
Orman kanunlarının
Olduğu dünyada ağlayarak
Boynunu teslim ederler.
HALİL AYDIN (Sizden biri)