Koyun koyuna Şiiri - Hüseyin Kotan

ÇANAKKALEDEN BİR KESİT

Ve Eş..hed..ü enn..ne. Muhammed.
Res-ul Allah…
Odlumu?
Tek çamın düzlüğünde
Kambur imamın karşısında,
Teğmen Roger duruyordu.
Işıl ışıl gözlerle huzur doluydu,
Törensiz, kilisesiz bir küçük duâ
Yerini yeni inanışa, bir ömre bırakmıştı
Papazlar, ruhbanlar kaybolmuş,
Roger Raci olarak kendini bulmuştu…
Mübarek olsun gerisi sana kalmış
Ateş alev, harıl harıl yanıyor
Yatsıya ereken kararan gecede,
Devlerin gözünü andırıyordu…
Umutlar kâh devleşiyor kâh cüceleşiyordu
Râci bir başka dünyaya ayak basmış,
Tebessümle düşünüyordu…
Bir koca ömür temizlenmiş paklanmış
Bir koca geçmiş silinmiş, aklanmıştı
Kolaymış… Çok kolaymış…
Râci semiha’ya koştu oldum! oldum!
Coşmuştu…
Üç adım attı, eller birleşti,
Sevgi devleşti
Üst üste üç gülle geldi tıslayarak
El, kol, ağaç, gövde, bedenler…
Yağmurumsu bir çağıltı ile yere serildiler
Râci ile semihanın buluştuğu yer yoktu
O yerde kocaman bir çukur oluşmuştu
İçinde, yanında kol, bacak, gövde toprak
Omuz parçası el, ayak ve bir sürü yaprak
Kaynıyor kımıldıyordu…
Çukurun kenarından
İnce ince toprak akıyordu
Râci’nin bileği kolundan kopmuş
Semiha’nın dirsekten kopan eline
Sarılmıştı
İç içe geçmiş tek el olmuşlardı
Yemin etmişcesine ayrılmamışlardı
O kocaman çukurda,
Koyun koyuna kalmışlardı…
Kambur imam bu tek eli tutmuş ayağı
Kalkıyordu
Bu ayağa kalkışta, bir ömür ayaklanıyordu
Ateş sönmüş, dünya susmuştu
Görenler donmuş ay par, par yanıyordu
Bu donuşta davudi bir ses peydahlanıyordu
“Şol cennetin ırmakları
Akar Allah deyu deyu
Çıkmış İslam bülbülleri
Öter Allah deyu deyu”
Yaşayan herkes bu sese katılmış
İlahi demini almış
O çukurda bayraklaşmıştı…
“Salınır tuba dalları
Kur’an okur hem dilleri
Cennet bağnın gülleri
Kokar Allah deyu deyu”
Ay gök yüzünde son demlerini sürüyordu
Varlık ile yokluk o çukurda
Koyun koyuna uyuyordu…