Köyün Kaldı Şiiri - Mehti Özyer

Bahçen vardı, bağın vardı.
Kışlan,yaylan,dağın vardı.
Orda gençlik çağın vardı.
Gençlik gitti, köyün kaldı.

Dik yamaca açma açtın.
Çift sürüpte tohum saçtın.
Bırakıpta nite kaçtın.
Çekip gittin köyün kaldı.

Bayırında kestin neker.
Ne biçersin nede eker.
Hasretini kimler çeker.
Sana hasret köyün kaldı.

Napızarı hep ekerdin.
Ta yayladan ot çekerdin.
Onca zahmeti çekerdin.
Hatıranda köyün kaldı.

Harmanında eser yeller.
Toprağını aldı seller.
Ormanını gurbet eller.
Aldı gitti köyün kaldı.

Çoruh boyu baraj doldu.
Yandereler hep HES oldu.
Bahçelerin benzi soldu.
Solgun bahçe köyün kaldı.

Bir gün gelsen kahvaltıya.
Kalamazsınki yatıya.
Yatırımın hep batıya.
Memleketin köyün kaldı.

Sen köyünü nasıl sevdin?
Hele birde sevmeseydin.
Ne yapardın? ne ederdin?
Senin köyde neyin kaldı?
Mehti söyle neyin kaldı?