Köyün evleri Şiiri - Niğmetullah Uçar

KÖYÜN EVLERİ

Dün akşam köyümü hayalen gezdim
Evlerin çoğu boş sahipsiz kalmış
Çocukluk anımı yaşadım sezdim
Kimisi satılmış başkası almış

Tepecikten girdim ara vermeden
Şu sokaktakiler kalsın demeden
Kapı kapı gezdim bıkıp bezmeden
Hayalen de olsa gönle yararmış

Kimisi aynıdır kimisi farklı
Hepsinde huzurlu bir anım saklı
Bazısının ermez bu işe aklı
Anladım ki köyüm en sadık yarmış

Çocukluğumdaki her evi gördüm
İçine girmekte gezmekte hürdüm
Geçen senelerin izini sürdüm
Kafamın içinde anısı kalmış

Aklıma getirdim sahiplerini
Rahmetlerle andım kendilerini
Gördüm yıllar önce o hallerini
Çoğu toprak olmuş menzile varmış

Bazısı yıkılıp yeni yapılmış
Bazıları eski haliyle kalmış
Çatı yapılanlar biraz kasılmış
Sıkıntısı bitmiş çok ferahlamış

Hayalen sokakta seyir ederim
Ben eski halini görmek isterim
Yeni binalara bakıp geçerim
Üstü çinko kaplı çatı çatılmış

Her evin önünde geçmişe döndüm
Amcalar teyzeler abiler gördüm
Hatıralar ile yasa büründüm
Anladım ki dünya bizlere darmış

Çoğunun sahibi mezara girmiş
Bir kısmı da var ki el değiştirmiş
Bazıları satmış gurbete gitmiş
Garibanlık çeken boş kalanlarmış

Bazı çelenlerden ağaç eksilmiş
Bazı enecekler tamir edilmiş
Kimisi virane bir hale gelmiş
Bazıları küskün kadere salmış

Kimi yıkılmasın kalsın diyerek
Tadilat yapılmış emek vererek
Sahipsiz kalanlar terk edilerek
Çoğunun damında delik açılmış

Hayalen de olsa evleri gezdim
Saatlerden sonra ta çingirdeydim
Demek oluyor ki fazla özledim
Gönlüm oralarda huzur aramış

Bugün değişiktir evler sokaklar
Kimisinde çatı kiminde dam var
Gözüm sokaklarda çetmili arar
Eski insanlardan çok azı kalmış

Ölenleri saysam buraya sığmaz
Kalanlar beş ondur gidenlerden az
Niğmetullah sende boş bir mezar kaz
Ölüler umutsuz mahzun olmazmış

Niğmetullah UÇAR
Antalya
28.04.2006