Koyun belli değil kurt belli değil

Öyle bir zamana geldik ki beyler,
Çile belli değil dert belli değil.
İki yüzlü insanı gönül neyler?
Namert belli değil mert belli değil.

Yağmur yağsa su hendeğine akar,
Ateş gibi insanı buz da yakar.
Dıştan baksan yiğit içi boş çıkar,
Yumşak belli değil sert belli değil.

Ne kadar baksan meyve vermez çalı,
Bülbüle mekan olmuyor gül dalı.
İnsanların ağzı yüzü boyalı,
Taze belli değil kart belli değil.

Hedefimiz bir olursa yürünür,
Şimdi insan çalışmaya erinir.
Geriden her ikisi bir görünür,
Koyun belli değil kurt belli değil.

Yusufun gönlü dertler ile doldu,
İnsan kendisine meşgale buldu.
Dumandan her taraf görünmez oldu,
Ova belli değil sırt belli değil.