Köyümüze Dönelim Şiiri - Salih Çelik

Köyümüze Dönelim

Neyimize lazım bizim bu şehir,
Gel dönelim köyümüze gardaşım.
Canımızı aldı, gözüm bu şehir,
Gel dönelim, köyümüze gardaşım.

Ne yolu yol şehrin, nede suyu su,
Ne denizi temiz, nede kıyısı.
Bilmem kaça çıktı, hırsız sayısı,
Gel dönelim köyümüze gardaşım.

Tanımıyor burda, komşu komşuyu,
Korkudan açmıyor, kimse kapıyı.
Koynunda taşıyor, millet tapuyu,
Gel dönelim, köyümüze gardaşım.

Bir sürü vaatler, sağdan ve soldan,
Her yanın sarılır, hemde dört koldan,
Eşek bile gitmez, gittiğmiz yoldan,
Gel dönelim, köyümüze gardaşım.

Hergün bindiğimiz, merkep kirayla,
Ne tarafa dönsen, herşey sırayla,
Ulan burda, sular bile parayla,
Gel dönelim, köyümüze gardaşım.

Caddeler sokaklar, çöplük kokuyor,
Mutfakta musluktan, lağım akıyor.
Kafası bozulan, dama çıkıyor,
Gel dönelim, köyümüze gardaşım.

Atları yabani, çifte atıyor,
Ardını dönene, çelme takıyor,
Arıları bile başka sokuyor.
Gel dönelim, köyümüze, gardaşım.

Bu şehrin havası, beni boğuyor,
Bembeyaz buluttan, çamur yağıyor,
Güneş bile burda, başka doğuyor,
Gel dönelim, köyümüze gardaşım.

Şehirde hayatı, zengin yaşıyor,
Fakirleri ancak, avuç kaşıyor,
Adam üç yüz milyara, karı boşuyor,
Gel dönelim, köyümüze gardaşım.

Yeter yazdıklarım, gözüm sulandı,
Bu kadar pisliğe, midem bulandı,
Ekmek bile, boğazıma dolandı,
Gel dönelim, köyümüze gardaşım.