Köyümüz Şiiri - Ümit Zeki Soyuduru

Küçükler büyüğe hala saygılı,
Sımsıcak sevgiler var bizim köyde.
Gencecik yürekler temiz duygulu,
Kötüye muhabbet zor bizim köyde.

Onlar da unutmuş atı düveni,
Onları çok sarsmış hayat dümeni,
Hatır gönül nedir yok bilmeyeni,
Hatır gönül yıkmak zor bizim köyde.

Paye vermiyorlar tazıya, ite,
Satmıyorlar ruhlarını bir kata,
Kıymet vermiyorlar gemiye, yata,
Namussuz yaşamak zor bizim köyde.

Her zorlukta bir araya gelirler,
Kahırı çileyi iyi bilirler,
Onurları için canlar verirler,
Namusa ihanet zor bizim köyde.

Çalışır tarlada gelini kızı,
Hile hurda bilmez sağlamdır özü,
Ne ise çekinmez söylerler sözü,
Eğri çubuk olmak zor bizim köyde.

Nemelazımcılık aklından geçmez,
Başkasının alın terini içmez,
Namert köprüsünden ölse de geçmez,
Eğri yoldan geçmek zor bizim köyde.

Vatana kem bakmak hala suç orda,
Mevlam bırakmasın onları darda,
Hayalleri saklı kırda bayırda,
Haybeden kazanmak zor bizim köyde.

Kanı pahasına onundur vatan,
Gözünde asalak gölgede yatan,
Azmidir ülkeyi ayakta tutan,
Beleşten kazanmak zor bizim köyde.

Bölücülük nedir, ihanet bilmez,
Zannetmeyin cahil oyuna gelmez,
Ters dönen çarklardan hiç yüzü gülmez,
Vatana hainlik zor bizim köyde.

Onları her zaman geride saydık,
Bunca yıl cehalet içinde koyduk,
Bilerek vatanın bağrını oyduk,
Şimdi cahil olmak zor bizim köyde.

Hiç imkan sunmadık yok ellerinde,
Memlekete hizmet gönüllerinde,
Özgürlük şarkısı hep dillerinde,
Cahile itaat zor bizim köyde.

Ümit’im yeşerdi umutlar dalda,
Daha iyi günler geliyor yolda,
Yendik cehaleti herkes okulda,
Şimdi cahil bulmak zor bizim köyde.

Ankara - 30.11.2008