Köyümün Yolları Şiiri - Fethi Akın

Köyümün Yolları

Köyümün yolları toprak,
bazen çamur, bazen kuru.
Ayağıma değen taşlar,
sanki geçmişten birer fısıltı.

Her adımda hatırlarım,
çocukluğumun izlerini,
düşmüşlüğümün izlerini,
ve o saf gülüşlerimi.

Yol kenarlarında
sarı papatyalar,
bir de mor menekşeler açardı.
Kokusu rüzgârla taşınır,
ta yüreğime kadar uzanırdı.

Bir çocuk,
ellerinde dallarla,
hayaller kurardı o yollarda.

Köyümün yolları sessiz şimdi,
adımlarımı bekler gibi.

Ama eskisi gibi değil,
eksik bir şeyler var sanki.

Ne komşu selamları,
ne de sabahın buğulu nefesi,
bütün bunlar yitip gitmiş mi,
yoksa içimde mi gizli?

Köyümün yolları,
bir zamanlar gülümserdi.

Benimle konuşur,
bana sırlar verirdi.

Şimdi uzak bir hayal,
bir düş gibi görünse de,
ben hâlâ o yollardayım,
yüreğimle, özlemimle.
Fethi Akın