Köyümün İnsanları Şiiri - Babür Balamir

Biz Anadolu’yuz!
Biz ki toprağın çocuklarıyız,
Toprakla yoğruldu her bir yanımız!
Gerektiğinde toprak oldu canımız ve de kanlarımız!

Bir bakar mısın bana?

Hani toprak kokan o eller nerede?
Kavalıyla koyunlara fısıldayan o çoban nerede?
Bahçelerde ki o anam, o babam nerede?
Yer sofrasının etrafına kurulan o insanlar,
Hani o insanların muhabbetleri nerede?
Hani benim köylümün ihtişamı nerede, ah nerede?

Bakıyorum şimdilerde;

Göçü vermişler trenlerle büyük şehirlere,
Karışmışlar o kalabalığın içerlerine,
Girmişler o kibrit kutusu gibi evlere,
Yabancılaşmışlar örf ve adetlerine!..

Yapmayasın Anam, Babam! Yapmayasın!

Televizyonunu açma açmayasın!
Yok bu şehirde gömülü bir altın kanmayasın!
Bizleri kirletmek için koydular her bir sahneyi!
Sakın o şehrin yapay büyüsüne kapılmayasın!
Geleneğimizi, örf ve adetlerimizi kıskandılar,
Sevincimizi, mutluluğumuzu beton duvarlar arasına koydular!
Biz yaptık anam babam, aman ha aman sen yapmayasın!