Köyümün İnsanı Şiiri - Ali Topcuoğlu

zamansız gelen yağmur
bahar tazeliği
otlar kurumuştu
yoncalar biçilmişti
buğdaylar kelleye kalkmıştı
meyveler çoktan çiçekten vazgeçip
ürün yapmıştı
ne kadar yararlı olur derseniz
benim köyümün insanı bilir
ben bilmem , ben anlamam
herkesin beklentileri farklıdır
söğütgediği insanın
ahmet yoncaları çoktan biçmiş
kurumasını bekler balya için
mehmet çayırda çıkacak otları
koyunları otlatabilmek için
hasan köyü terk etti
hüseyin hastalandı kahrından
hacer hanimi sormayin
bir bahçesi var
sabah akşam çıkmaz içinden
nezime yenge dedikodu peşinde
beni pek sevmez
Kezban teyze rüstem amcaya dünyayı dar eder
okulu bitirdim diye havalarda uçanlar
kaç zayıfı var diye kimse sorulmayanlar
okul birincisiyim diye hava atıyor
mücahit ile Tufan'ın yanına bismillasız yaklaşılmıyor
gizem dayısı ile güreş tutar
hep yenilir nara atar
kırk pınar pehlivanı maşallah
şevval mübarek insan
ismini ağzıma alırsam çarpılırım
havaların hüseyin emekliliğin keyfini çakar
hasan çavuşun sadettin
bana gavur ali der
kendisi müslüman sanki
caminin yolunu bilmez
akkaşoğlu ismail
markete oturmuş keyif çatar
kahveci göbek büyütür
sigara yakar
bacağın sabri benimle dalga geçer
bilmediğimi zanneder
derin havalımı havalı
bana hiç pas vermez
doksan dokuz taklada atsam
ha birde bizim köyün
genç idealist hocası var
bana öğretmeye çalışıyor
ben okumayı bilmiyorum ki yazayım
daha fazlasını beklemek
boşuna zannedenlere
rabbim en iyisini bilir
bunu anlayanlar anlatıyor zaten
babamın mezar taşında öldü yazıyor
ölümler kutsaldır
fani olduğumuzu unutmamak gerek
rabbimin rahmeti yağıyor
kullar için hayırlı olsun diye
gök gürültüsü , yağmur gözyaşı değil
ot bitmemiş mezar örtüşmesi lazım
henüz gonca açmamış gülün
rahmete ihtiyacı var
düne kadar akmayan içtiğim su
çağlıyor şimdi gönül çeşmesi
yüreklere rahmet yağıyor anlayana
kendi adıma dilim dönmüyor ki
anlatayım anlaşılayım
rabbim en güzelini bilir