Köyümün İnsanı Şiiri - Mustafa Güneş 2

Temiz havası mahrem ormanlarında köyümün
Baharı yaşayabilmek yemyeşil ovalarında
Derin bir nefesle unutmak sıkıntıları misk kokan yayalarında
Masum bakışlar gezinir üstünüzde gezinirken köy meydanlarında
İki büklüm olmuş ama dinç ve sevecen insanlarının
Yüzlerinde hep gülümseme ve samimiyet çizgileri
Rahatlatır ve güven verir size
Bir portredir samimiyetin, köyümün insanının
Yırtıktır elbisesi, çamurlu ayakkabısı
Kuru ve çatlamış elleri, sebebi iş meselesi
Ama duyguları tertemiz, güven verir size
Şeytanlığa aklı ermez, olsa da uymaz
Unutturur mazide kalanları, sadece umut verir geleceğe
Duyguları kar tanesi gibi beyaz
Ruhu yeni doğmuş gibi tertemiz
Kalbinde bulamazsın ihanetten bir iz
Tedavi eder bunalımlı ruh halinizi
Alır yorgunluk ve stresinizi
Benim köyümün insanı