Köyümün hasreti Şiiri - Şaban Akdoğan

Köyümün hasreti terk ettirdi gurbeti
Değişmem hiç bir şeyle sen serveti
Dağın taşın havan gerektirir hürmeti
Nerde buluruz bu cennet memleketi

Havan ilaç suyun gıda doktora elveda
Sensiz geçti köyüm bir ömür beyhude
Af et köyüm sırtımı dönmüştüm sana
Yalvarıyorum yer var mi sen de bana

Tövbeler bir daha ayrılmam ölsem de
Gitmem her gün bana işkence etsen de
Değişmem ayağıma servetler serilse de
Sende kalacam aç ve susuz kalsam da

Bir hataydı bıraktık yerimizi yurdumuzu
Sende doğduk sende açtık gözümüzü
Af et sen bizi kara ettik biz yüzümüzü
Akıllandık bir daha yemeyiz sözümüzü

Sanma ki gittik seni unuttuk sen köyüm
Her gece hayalinle yattık sende soyum
Sen ana biz evlat olunur mu hiç rahat
Sanma ki bıktık sana olunur mu doyum

Bir bilsen neler çektik senden ayrılalı
Elin memleketinde horlandık olduk deli
Hataydı çok ağır ödedik biz bu bedeli
Unutamam yaşadığım gamı ve kederi

Biz geldik kucak açtın bize sevindik
Aç, susuz kalabiliriz ama başımız dik
Yaşarız köyümüz de bu olur bir ilk
Takarız ayağımıza yeniden hidik