Köyümün Dağlarında Şiiri - Mahir Odabaşı

Kalksam bir sabah erkenden
Çeksem üzerime eşofmanları
Giysem spor ayakkabılarımı
Taksam belime on dörtlüyü
Çıksam köyümün dağlarına
Düşe kalka dalsam çam / meşe
/ gürgen aralarına
Sonra da bir eşme başında
Dinleyerek, dinlensem biraz
Avuç avuç içsem su, alarak haz
Yıkasam buz gibi su ile yüzümü
Akabinde bir başka açsam gözümü
Rast gelsem tarla başında yaşlı bir teyzeye
Baksam ki, köz üzerinde isli demlik başlamış tütmeye
Çay hazırlıyor, tarlada çalışan efendiye
Versem bir selam içten gelerek,
Öpsem nasırlı ellerini eğilerek
Dese ‘’Ah yavrum, kim attı seni buraya?
Duam kabul oldu, misafir beklerim sofraya’’
Desem ‘’Yolumu şaşırdım, çıktım çocukluğumu aramaya’’
Sonra görse karşıda tarlada çalışan yaşlın amca
Bağırsa ‘’Otur evlat sofraya, ben de geliyorum aha’’
Allah ne verdiyse yiyelim beraber
Közde kaynayan demlik her şeye değer
Teyzen de misafiri pek çok sever
Hadi utanma evlat çokça yeyiver
………………………………..,
Yedik içtik, eyledik muhabbet
Hayal de olsa çocukluğu yaşamak marifet
Ver teyze, ver amca öpeyim elini
Sürçü lisan eyledimse affedin emi
………………………..,
Dedi: O ne söz evladım
Senin sohbetine doyamadım
……………………………..,
Ben yeniden düştüm yollara
Lakin aklımda kaldı, hep ora
Kavuşmak mı? Belki bahara