Köyümün çocukları Şiiri - Arslan Mayda

Melek yüzlü çocuklar
Kalpleri zambak saklar
Ayaz yüz al yanaklar
Gül bahçeleri kokar

Uzakta garip bir yer
Kıymeti sıfıra değer
Geleni gideni yok
Kadere boyun eğer

Yine karlar boy atmış
Ruh beyazı saflaşmış
Anne göz nurun sinmiş
Kazağımda paklaşmış

Gecenin zift karası
Bir idare lambası
Masum çocuk yüzüyle
Bir köşeye sızması

Dağ çiçeği yalnızken
Gül yüzüm ben de derken
Bir el götürdü beni
Şehirleri bilmezken

Anne ninni çalsaydın
Zamanı uyutsaydın
Ayaz yüzlerim gülken
Bir Bakiye satsaydın

Yüreğin nar olsaydı
Sabra kardeş olsaydı
Buluşurduk seninle
Zaman orda kalsaydı