Köyümün Bulutları

Kurulmuş zihnimin baş köşesine, keyfi pek yerinde. Çocukluğum, köy, toprak dam ve bulutlar… Üç çocuk uzanırız yan yana her türlü gamdan azade; başlarız hayal kurmaya, bulutlardan hikayeler yazmaya… Acıkmak, susamak neyime mutluyumdur delice. Uzanmak için lacivert bir bulutun üzerine, yükselirim göklere. En sevdiğim amca kızının eli elimde eşlik etmek ister hayallerime. Salıncaklanırım pamuklar üzerinde. Yıldızlardan taç yaparım her birimize. Yanıma gelsin diye seslenirim anneme. Kuşların kanat sesleri eşliğinde türküler söylesin diye… Birlikte ağlasak, birlikte gülsek, komşu köyümün yağmurlarında ıslansak, rüzgârlarla dans etsek… Komşu bulutu yedeğe alıp uzanıversek uzak diyarlara… Sıkıntılar peşimize düşmese. Seyyah olup dolaşsak diyar diyar...
Affan dede de satmıyor ki alsam çocukluğumu yanıma; bulutları okşasam kuşun kanadında, yıkansam köyümün yağmurlarında…