Köyümü yok etmişler. Şiiri - Müşfik Saltık

Bir tepeden baktım içim buruk yaşlı gözlerle
Beton yığınlarının altında ezilmiş köyüme.
Çocukluğumun en güzel günleri burada geçmişti,
Otuz yıl önce buralar göz alabildiğine yeşildi
Baharda bembeyaz papatyalar açardı kırlarında
Yazın sarı katır tırnakları sarardı şu tepeleri
Kestane ağaçları vardı şu villaların yerinde
Kasım ayı gelince saka kuşu sürüleri gelirdi
Cıvıl cıvıl kuş sesleri kaplardı dört bir yanı
Pırıl pırıl bir dereydi şu leş kokan kanalizasyon
Dere balıkları, su kaplumbağaları kurbağalarla doluydu
Kamışlar biterdi kenarlarında, sonra bir sürü salkım söğüt
Geceleri çakallar ulurdu şu blokların yerindeki ormanda
Uçsuz bucaksız bir kumsaldı şu pis barakalarla dolu sahil
On beş ev vardı bahçelerinde meyve ağaçları gül fidanları
Şimdi ne o köy evleri kalmış ne meyve ağaçları ne gül fidanları
Kanserli hücreler gibi çoğalmış sarmış dört bir yanı beton yığınları
Bütün güzellikleri yok etmiş yutmuş para babalarının lüks villaları
Bahçe yapmışlar villalarına yere mermer kaplamışlar
Gülleri sökmüşler Plastik saksılara yapay çiçekler koymuşlar
Kestane ağaçlarını kesmişler dekoratif bahçe masaları olmuş
Lağım sularının aktığı derenin kenarındaki söğütlerin hepsi kurumuş
Ne kurbağalar ne kaplumbağalar ne de balıklar kalmış
Deniz bile isyan etmiş suları kıyıdan geriye çekilmiş kaçmış
Bizim eski taş iskele kumun ortasında bir başına kala kalmış
Acımasızca saldırmışlar yağmalamışlar yok etmişler tüm güzellikleri
O güzeller güzeli köyümden geriye sadece girişindeki tabelası kalmış.

Mayıs 2004