Köyümü özlüyorum Şiiri - İbrahim Özdemir 2

KÖYÜMÜ ÖZLÜYORUM

Şehrin tatsız sularını içince,
Soğuk insanlarını tanıdıkça,
Birbirine düşman gibi insanları gördükçe,
Şirin köyümü özlüyorum.

Köy kahvesinin tatlı sohbetlerini,
Yaylasındaki mis cam kokularını,
İnsanların sıcak selamlaşmalarını,
Güzel köyümü özlüyorum,

Şehri geziyorum nefes alamıyorum,
Pazara gidiyorum hormonsuz sebze bulamıyorum,
Kasaptan et aldım ne olduğunu bilemedim,
Hayat dolu köyümü özlüyorum.

Köye gideceğim günü iple çekiyorum,
Köydeki sıcak insanların hayalini kuruyorum,
Köye giderken yolları bitiremiyorum,
Özlem dolu köyümü özlüyorum,

Şehirde dostluk yok ki arkadaşım olsun,
Şehirde komşuluk yok ki komşum olsun,
Şehri sevmiyorum şehirde evim olsun,
Tap tatlı köyümü özlüyorum.

Çıplak ayaklı sağlıklı çocuklarını,
Küçük tek odalı huzurlu evlerini,
Dağları, taşları inleten dost, sıcak haykırışlarını,
Sağlık kokan köyümü özlüyorum.

Öküz arabalarının gıcırtısını,
Hayvanların sokaklarda bağırışlarını,
Horozların sabahı haber verişlerini,
Sade yaşamlı köyümü özlüyorum.

Köyde arkadaşım çok ki hangisini anlatayım,
Her metre karesinde huzur var köye bıkayım,
Köyde anım çok hangisini yazayım,
Anılarla dolu köyümü özlüyorum,

Köy meydanında ateş yakmayı,
Ateş etrafında göbek atmayı,
Vücudu iliklere kadar ısıtmayı,
Yaşam dolu köyümü özlüyorum.

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR