Ben bir köylü çocuğuyum.
Köyümdür, benim yurdum.
Çünkü ben orada doğmuşum,
Orada yeyip, içip, orada doymuşum.
Benim köyüm bir başkadır.
Hiçbir köy ona benzemez.
Köyümün hatırası beni yaşatır.
Onun hatıraları, hiçbir köyünkine benzemez.
Ekmeğimiz yapılır, güzel eller ile, fırınlarda,
Suyumuz akar, o güzelim pınarda,
Mis kokulu camimizde dua edilir, Allah’a
Bir başkadır köyümde yaşayan insanlarda,
Onlar gibi iyi yürekli başka insan yoktur.
Cömerttirler, bir birlerine saygı ve sevgileri çoktur.
Onlara bahşedilmiş, Tanrı nimeti de boldur.
Köyümün tarlaları da, bereketli başaklarla doludur.
Ben şimdi köyümden uzaklarda yaşıyorum.
Aklımdan çıkmaz köyüm, daima onu düşünüyorum.
Yalnız köyümü anıp, onu anlatıyorum.
Köyümü ve köylümü, gurbette de özlüyorum.
Bende onlardan biriyim, onları seviyorum.
Onlarsız olamıyorum ve köyüme doyamıyorum.
Ankara
Cahit PehlivanKayıt Tarihi : 3.1.2006 12:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Suna Doğanay
Aklımdan çıkmaz köyüm, daima onu düşünüyorum.
Yalnız köyümü anıp, onu anlatıyorum.
Köyümü ve köylümü, gurbette de özlüyorum.
Bende onlardan biriyim, onları seviyorum.
Onlarsız olamıyorum ve köyüme doyamıyorum.
sevgili hocam Örnek bir duygu köy özlemini kaleme almışsınız şimdi arar olduk o köyleri şu gurbet dediğimiz baş belası bizleri her şeyden etti seven ve sevdiklerimizden ayırdı manevi değerlerimizden etti o eski saygınlıktan hiç bir eser kalmamış kalanlarıda şimdiki yaşadığımız toplum içerisinde de kayıp ettirmeye çalışıyorlar bazen düşünüyorumda biz ne kadar kültürümüze sahip çıkmaz bir toplum olduk geleceğimizden endişe duymaya başladım yoksa birilerinin akıl oyununamı geliyoruz aklıma şu soru geldi bizi şehirlere yerleştirip köyleride yatırım amacıyla yabancılara peşkeş çekmesinler o duyarlı yüreği kalemi kutluyorum her ne kadar özlem şiiri isede bir o kadarda şiirin yönü düşündürücü .kalemine yüreğine emeğine sağlık sevgi ve saygılar sunarım
Tuncay Akdeniz
Köyümdür, benim yurdum.
Çünkü ben orada doğmuşum,
Orada yeyip, içip, orada doymuşum.
ya ben abi...orda doğmuşum ama malesf ki oranın ekmeğinin tadını bile unutmuşum sgurbet yüreğimin köreltmiş malesef...
böyle olacağını bilseydim gelirmiydim hiç...
Ekmeğimiz yapılır, güzel eller ile, fırınlarda,
Suyumuz akar, o güzelim pınarda,
Mis kokulu camimizde dua edilir, Allah’a
Bir başkadır köyümde yaşayan insanlarda,
bir kaç yaz tatile gitmiştim o anlar gözleirmin önüne geldi de siyah beyaz fotoraf gibi...ne zaman bu anlar gelse fotorafları banyo yapmak için kullandığım sular(ki bunlar göz yaşlarım) sel olup akar yüzümden...
Ben şimdi köyümden uzaklarda yaşıyorum.
Aklımdan çıkmaz köyüm, daima onu düşünüyorum.
Yalnız köyümü anıp, onu anlatıyorum.
Köyümü ve köylümü, gurbette de özlüyorum.
Bende onlardan biriyim, onları seviyorum.
Onlarsız olamıyorum ve köyüme doyamıyorum.
özlemişim hemde çok ...özlemek bile yetiyor onu yaşatmaya....
özlemek bile yetiyor...
Düşünüyorumda bizi buralara getiren neydi...belkide bir gerçek varki bizler buralara kendi isteğimizle bile olsa zorla göç ettirildik...
Anlayana abicim...anlayana
Savaş yok ama göç var
birileri bizi bu koca şehirlere hapsetti ekmek kavgası diye bizi buralarda mahvetti...
Şimdilerde köylerimiz bomboş...birileri bizi sürgüne gönderdi abicim...
Suyumuz akar, o güzelim pınarda,
Mis kokulu camimizde dua edilir, Allah’a
Bir başkadır köyümde yaşayan insanlarda,
Özlense de cahit bey kişi doğduğu yerde yaşıyor.Burnunda buram buram koksa da selam ve muhabbetlerimle...
TÜM YORUMLAR (4)