Köyümü Özledim Şiiri - Abbas Paksoy

Vatanım, gözümde tütüyor.
Gurbette, özüme batıyor.
İnsanlar, insanı satıyor.
Ben yine, köyümü özledim.

Anamı, babamı, bacımı,
Beyaz sakallı, cin hacı’mı,
Gurbet bilmez, benim acımı.
Ben yine, köyümü özledim.

Keçiler ile, oğlakları.
Üzüm yolduğum, bağlıkları.
Minder yapılmış, alıkları.
Ben yine, köyümü özledim.

Baharda açan, çiçekleri,
Dağda yediğim, pürçükleri.
Dedengil, ekşimen, kengeri.
Ben yine, köyümü özledim.

Kapıda üren, ala iti.
Tahtakurusu, pire, biti,
Yahnideki, tavuğun eti,
Ben yine, köyümü özledim.

Yağmurluk, çuval abasını,
Harman savuran, yabasını,
Geçinmek için, çabasını,
Ben yine, köyümü özledim.

Ancak, Paksoy bilir derdimi.
Toprak evdeki, kuytu himi.
Güzel olur, çaydaki demi.
Ben yine, köyümü özledim.