Köyümü Şiiri - Mevlani Ulusoy

Bazen üzülmüş, ağlamışım
Bazen de sevinip gülmüşüm
Ağıtlarını içim yanarak dinlemişim
Düğünlerinde halay çekmişim
Masallarını, türkülerini çok sevmişim
Ali dedemi, Ümmihan ninemi
Soyumu sopumu, anamı ve babamı
Okuduğum ilk kitabımı
Anılarla dolu geçmişimi
Nasıl unuturum ben köyümü?

Adımı yazmışım dağına, taşına
Terim, kokum sinmiş toprağına
Doyasıya oynamışım kırlarında
Üşümüşüm kuru ayazında
Yanmışım sarı sıcağında
Çiçeklenmişim baharında
Dayanmışım anasızlığa, babasızlığa
Yetimliğin acısını duymuşum yüreğimde
Ali dedemi, Ümmihan ninemi
Soyumu sopumu, anamı ve babamı
Okuduğum ilk kitabımı
Anılarla dolu geçmişimi
Nasıl unuturum ben köyümü?

Güzel anamı, yiğit babamı
Yaşam savaşında ezilmiş ağamı
Küçük yaşta yetim kalmış bacımı
Akrabaya tutkun, kadir kıymet bilir halamı
Namaz kılıp, yetim hakkı yiyen amcamı
Acılarını paylaştığım hısımlarımı
Amca oğlunu, hala kızını
Arkadaşım İnce Mehmet’i, Hasan’ı
Ali dedemi, Ümmihan ninemi
Soyumu sopumu, anamı ve babamı
Okuduğum ilk kitabımı
Anılarla dolu geçmişimi
Nasıl unuturum ben köyümü?

Kuru yavan ekmeğini, aşını
Sığırlarını otlattığım bayırını
Otunu kazdığım kıraç tarlasını
Üzümünü, incirini yediğim bağını
Tadı damağımda kalmış ayranını
Ali dedemi, Ümmühan ninemi
Soyumu sopumu, anamı ve babamı
Okuduğum ilk kitabımı
Anılarla dolu geçmişimi
Nasıl unuturum ben köyümü?