Köyüme Methiye Şiiri - Kubilay Demirkaya

Köyüm, köyüm diye dilde tüy bitti.
Gurbet acı vatan olmuş neylesin!
Gitsek ced yurduna canıma yetti.
Kör talih pek sağlam daha ne desin!

Şimdi kurt tepesi bir selam çaksa,
Keveklik konuşsa, çaşkırlar coşsa,
Mil tepesi gevenlikten kurtulsa,
Çocuk ol; geçmişe dönde gel desin!

Yanık huylu tadar koyun kaymağı,
Kuş ehbeği, yarpız, kuzu kulağı;
Sarıkızın sütü, bol sarı yağı
Ağızlar şekerli şerbet bal yesin

Bir hoş akar bentten o serin sular,
Çini kaya ses verirken yel ağlar,
Dere boyu yeşil çimen aşk koklar.
Bahar sarmış kollar benle kal desin!

Boynu bükük akar nazlı Kars çayı,
Gönlü susar, hüznü süsler adayı,
Çayırda gartol, fiy, pancar, arpayı
Toplayan gelin kız türkü çal desin

Dört mevsim yaşanır tampın düzünde;
Böyük ğamlar bolluk verir sözünde;
Dört mağara, küllük, komlar önünde;
Sallıkta çalağan kuşluk bul desin!

Çift taşlar bir menzil çatar ayaklar,
Seloylarda cumba taşlı yolaklar,
Arğacın böğründe balaca ğamlar,
Körpe çicek kokar sevdam yol desin

Garip candaş dağıt ruhtaki sisi,
Yalnızca bir yudum kalmış nefesi;
Tükenen ömürde hicret gemisi,
Götürdüğü dünya bana gül desin!