Köyüme Ağıt Şiiri - Ali Sandıkçıoğlu

Nerde bizim komşular?
Birer,birer göçtüler.
Köydeki hatıralar:
Hep mazide kaldılar.

Köylerde şenlik vardı:
Hep çocuklar oynardı.
Bülbül güle konardı.
Şimdiyse hayal oldu.

Uçurtma uçururdu,
Köyümüzde çocuklar.
Ğarıp kaldı köyümüz:
Mezarda ölü ağlar.

Baharla başlar idi:
Hep köylerde canlılık.
Güzel adetler vardı:
Hepsi oldu tarihlik.

Elli yedi senesi,
Kuran kursu açıldı.
Köyümüzdeki kurstan,
İnsanlar feyiz aldı.

Ne günlerdi o günler;
Hemen herkes fakırdı.
Fakır olan köylüler:
Yardıma koşarlardı.

Sabah bir çeyrek ekmek,
Yanında altı zeytin.
Okudu talebeler:
Yayıldı mübarek din.

Bir baştan, öbür başa.
Köye nur yağıyordu.
Okunan çift ezanlar:
Göğe yükseliyordu.

Medrese alimleri.
Geldiler zıyarete.
Dinlediler dersleri:
Düştüler hep hayrete.

Şimdi ğariptir köyüm:
Bütün evler kapalı.
İşte böyle dostlarım:
Bilinmez dünya hali..

Çayırlı köyü adı:
Benim güzel köyümün.
Orada geçti benim;
Neşeli çocukluğum.

Eski adı Silyandır.
Güzel,şirin köyümün.
Düşündükçe geçmişi:
Hüzünleniyor gönlüm.

Köyüme olan hasret:
Yakıyor ciğerimi.
Ali uyup modaya:
Unutma sen köyünü.