Köyüme Şiiri - Kubilay Demirkaya

Saray gibi evler yapar gölgelik
Güneş dargın kalır benim köyüme
Tuhaf duygu kapmış sıcak üstelik
Soğuk iklim satar benim köyüme

Mor elbise giymiş tuzlu acılar
Kalbinde riyakâr yüzleri saklar
Çetin ceviz olur,kırılmaz suçlar
Pişmanlık geç gelir benim köyüme

Bulanık üzüntü su olup akmaz
Sevinçler tül perde, ışığı takmaz
Nifak tohumları ardına bakmaz
Eke eke gider benim köyüme

Dört tepe arası şerli bir mekân
Suç kaynar dillerde,bozuk ağızdan
Çiğelem deresi kop gel uzaktan
Yakın durmaz komlar benim köyüme

Mehmetçik döşünde kursan halayı
Çayırlar diş biler, zor verir payı
Nağme söyler,geçip giden Kars Çayı
Dilsiz selam çakar benim köyüme

Bereket doğurur Camuşlu düzü
Kıymet bilenlerin tok olur gözü
Çok doyurdu Kırot sarı öküzü
Kader zılgıt çeker benim köyüme

Kurt tepesi eski harabe dolu
Zalim yerini kaz, özde defolu
Uğrak yerin olsun mezarlık yolu
Zulüm peşrev çeker benim köyüme

Döküldü tepeden tırnağa şaşaa
Bu düzeni yıkmak olur mu? Haşa
Herkes bir defacık dürüst uğraşa
Yalan burun büker benim köyüme