Köyümden çıktım yola Şiiri - Halil Aydın

KÖYÜMDEN ÇIKTIM YOLA
Köyümden çıktım yola
Köyümden çıktım yola
Çocukluk aşkım pencerede
Bir gülmedi yüzüme
Elimde tahta bavul
Anamla beraber vardık kaşa
Vedalaştık anamla
Gözlerim buğulu, buğulu
Göz yaşlarım dolu, dolu
Düştüm yollara..

Düz meşe düzlüktür; az sonra
Kese köy Begülebek göründü
Yollar yokuşlu, kıvrımlı
Yoruldu mu; Kuyucak’ta
Verilir mola..
Döme dağını aşınca
Boyabat göründü

Gölköy neresidir
Öğretmen okulu, varmış orada
Kastamonu oradan uzak mı
Gelecek gözlerimin önünde
Korkularım yüreğimin derinliklerinde
Köyüm, hatıralar serilir gözlerimin önüne
Ayrılık çok zor; aklıma geldikçe
Gözlerim yaş dolu, dolu
Gidiyorum yeni geleceğime
Endişelerim var, korkularım var
Taa yüreğimin derinliklerinde
Hele bir vara bilsem şu Gölköy’üne

Gurbete çıkmak zor olurmuş
Yüreğinde bitmeyen endişelerin olur
Özlersin sevdiklerini
Mektuplarını haberlerini beklersin
Gelen mektuplar okunur
Sana yoksa mektup
Yüreğine bir acı sokulur
Gözlerin buğulu, buğulu
Endişeler sarar yüreğini

Kış olur yaz olur;
Mevsimler döner güz olur
Bir acı haber duyarsın
Anan uçmuş sonsuzluğa
Dünyan yıkılır başına
Korkuların gerçek olur
Her şey zindan olur
Tek başına anasız kalınca
Boynun bükülür
Sığmasın bir yerlere
Anamın yemeklerini artık
İsteyip yiyemesin
Kan bağı olanların yanında bile
Ananın evi gibi rahat edemesin
Tatillerde sığmasın bir yerlere
Tatillerin gelmesini istemesin
Artık yaşamak çok zor olur..
HALİL AYDIN(Sizden biri)
06/07/13 cumartesi