Herkese cennettir doğduğu yerler,
Toprağı tanıdık, taşı tanıdık.
Köylülerim kalkmış işe giderler,
Kirpiği tanıdık, kaşı tanıdık.
Motorunu süren çıktı tarlaya,
İnşallah emekler gitmesin zaya.
Üç-beş gariban da yürüyor yaya,
Kendisi, çocuğu, eşi tanıdık.
Köyün meydanına geldik, dayandık
Bir yandan çamura, küle boyandık.
Harmanda bir horoz öttü, uyandık;
Tavuğu, cücüğü, kuşu tanıdık.
Kedi miyavlıyor, köpek uluyor;
Bir an yüreğine sevinç doluyor.
İnsan da köyünde huzur buluyor,
Çevrende gördüğün kişi tanıdık.
“Hiç mi yabancı yok? ”, demeyin sakın!
Bana kulak verin, sözüme bakın!
Yerli turist köye edince akın;
Üçü yabansıysa, beşi tanıdık.
Yolumuz amcamın eve sapıyor,
Kucaklayan hasret ile öpüyor.
Aysel Yengem hamur işi yapıyor;
Gözleme tanıdık, pişi tanıdık.
Şerif Dudu Eme’m görüyor bizi,
Koşup gelecek ya tutmuyor dizi.
Heyecandan yaşla doluyor gözü;
Gülüyor; dudağı, dişi tanıdık.
Özlem giderirken kargada, kuşta
Eve geldik, bizim Halil uçuşta.
Bir aklı Erdoğan, bir aklı Buş’ta;
Hayali tanıdık, düşü tanıdık.
Bir mercimek helle yapıyor Yeliz,
İki kazan olsa vallahi yeriz.
Yarın sabah sütlü çorba isteriz;
Ekmeği tanıdık, aşı tanıdık.
Hemi annem öldü, hem de pederim,
Hoş karşılansam da kalmamış yerim.
Ele gelin olmuş gül yüzlü yârim;
Öptüğüm yanağı, döşü tanıdık.
Bindebir’in arttı derdi, gümanı,
Bağlayım sözümü geldi zamanı.
Boztepe’yi sardı bahar dumanı;
Baharı tanıdık, kışı tanıdık.
14.03.2009
Pişi : Hamur olarak yağda kızartılmış ekmek.
Eme: Babamın kız kardeşi (Yöresel) .
Helle: Mercimekle yapılan unlu çorba.
Kayıt Tarihi : 14.3.2009 12:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Köyüme gidişimi, köyümün viran bile olsa ne kadar güzel göründüğünü, tanıdık simaların insanı mutlu ettiğini, duygularımı, aşkımı, sevgimi, insanlarımızın sıcaklığını, doğallığını, kültürünü ve bir çok şeyi anlatmaya çalıştım.
******************************
*Doğduğun yer değil doyduğun yer vatandır.*
Ne kadar doğrudur yukarıdaki söz. Bunu yaşayan
bilir. Bu şiir bize sözü pek doğrulamıyor. Ozanın
köyde anne ve babası yok. Köy benim köyüm
diyor. Köyün kendine özgü şivesiyle sohbet
ediyor tanıdıklarıyla. Bunu bile doyurucu buluyor
ozan. Gerçekten kaybolmuş bir sevgiyi aramak
olarak sezinliyorum ozanın bu şiirinin konusunu.
İlave edecek olursak, taşı toprağı, insanı kendine
çekiyor sanki diyor. Eğerti yaplılar-yıkılmış evler
terkedilmiş kapısında kilit asılı haneler sanki bir
tılsımlı el tarafından hemen canlanacakmış gibi
ozanın gözünde. İşte en acı yanıda bu duyumsama
Ozan Bindebir (Yüksel KILIÇ) içinden eksik
etmediği köyünün sevgisini aynı durumda olan
diğer insanlarla mısralara dökerek paylaşmıştır.
İyi niyet-iyi düşünce gerçekten şiirleşmiş. Güzeldi
Şefik KÖROĞLU
TÜM YORUMLAR (2)