Köyümde-2 Şiiri - Fikri Avşar 2

             KÖYÜMDE. 2
Her obada sürü davar olurdu.
Yoğurt peynir toprak kaba konurdu.
Olan olmayana payın verirdi.
Şimdi sevilmelik kuzu kalmamış.

Bahçelerde seki, karık yapardık.
Her karığa farklı fide dikerdik.
Üzerine can suyunu dökerdik.
Şimdi çapa tutan, bilek kalmamış.

Traktörler vızır vızır dönerdi.
Selektörler arpa,buğday elerdi.
Dolgunları bulgur yada biderdi.
Şimdi kalbur tutan,ana kalmamış.

İmeceyle inek,dana güderdik.
İlkbaharda bağ bahçeyi budardık.
Avlıklara evsin,kapan kurardık.
Şimdi sapan tutan, çocuk kalmamış.

Kar yağardı dam boyuna çıkardı.
Küremesi bir yövmiye tutardı.
Eğlencemiz hikayeydi,masaldı.
Şimdi Kaf dağını,bilen kalmamış.

Hanım kızlar eve tezgah kurardı.
Halı,kilimlere kirkit çalardı.
Hayellerin motif diye koyardı.
Şimdi çıkrık,kirmen bilen kalmamış.

Baharında toprak başka kokardı.
Dereleri sanki hayat akardı.
Çocukları nevruz,sümbül toplardı.
Şimdi bozkırlara çıkan kalmamış.

Bir düğüne üç gün emek verirdik.
Dıştan gelen seğmenleri bilirdik.
Kız evine korka,ürke yürürdük.
Sadıç'ıda, suya atan kalmamış.

Sade bizim köy mü?Sanki bu halde.
Yedi bölge,üç iklimle her yerde.
Tarlalar boş yatar,balık yok gölde.
Ülkemde de,bet bereket kalmamış.

Saman Bulgarlar'dan,helal et Sırp'tan.
Kahveyi Yemen'den,pirinçi Hint'ten
Dükkanı kapattık,top yekün hepten.
Üreterek ekmek yeme kalmamış.
Ülkemde de, bet bereket kalmamış.

                                    04.08.2018
                                     Fikri Avşar