Köyüm Var Benim Şiiri - Memik Kömekçi

Yamalı şalvarı, yırtık yemeni.
Karasaban gitti, gördük köteni.
Dağı, bayırı sararmış çimeni,
Anadolu’da adsız köyüm var benim.
Alınlar kırışmış, eller nasırlı.
Topraktır damları, üstü hasırlı.
Geçit vermez dağlar, yollar kusurlu.
Anadolu’da adsız köyüm var benim.
Çıkmış da tepeye ovaya bakar.
Dağlarda, bayırda dereler akar.
Gökleri karışır, şimşekler çakar.
Anadolu’da adsız köyüm var benim.
Doldurmuş dereyi karı, tipisi.
Kurt yemiş koyunu, kalmış derisi.
Muş Ovası, Palandöken gerisi.
Anadolu’da adsız köyüm var benim.
Bir sancı tutar onu, karakışta.
Yaşam umut olur, derin bakışta.
Yanan yüreğidir buz kesen kaşta..
Anadolu’da adsız köyüm var benim.
Karların üstünde doğar çocuğu.
Alnında püskül, omzunda boncuğu.
Yamalıdır şalvar, yırtık gocuğu.
Anadolu’da adsız köyüm var benim.
Köşkeroğlu Memik derler adıma.
Fermanın tanımaz yollar adama.
Sekiz çocuk, iki öküz bir damda.
Anadolu’da adsız köyüm var benim.

24/Aralık/2010 (Kilis)