Köyüm setirek Şiiri - Hacı Ali Kılıç

Kır bayırın bile burnumda tüter
doğduğum toprağım köyüm setirek
gurbette neylerim sarayı köşkü
gönül sarayımsın köyüm setirek

anam babam sende yaşamış ölmüş
yoklukları görse yinede gülmüş
evlatlar gurbette sararıp solmuş
giden senden pişman köyüm setirek

çıktım hoyuğuna indim yazına
köyüme hasretim sızın sızıma
maneviyat varsa gelin kızında
ne kaldıysa yine sende köyüm setirek

havası bir başka suyu bir başka
toprağın sağlamdır köyüm bir başka
aklıma geldin yine geldim ben aşka
hasretinden sarardım soldum setirek

kınalı kekliğin asarda uçar
avcılar vurmazsa tavşanın kaçar
ecelim gelirse kefenim biçer
köyümde mezarım taşım setirek

doğdum setirekte öldü desinler
minareden sâla ile versinler
hakkı olanlardan hakkın sorsunlar
son durağım sen ol köyüm setirek..
ali kılıç