Çok şükür Mevlâya kavuştum amma
Köyüm sana doyamadım bir türlü
Bir daha geriye dönmez bu sanma
Köyüm sana doyamadım bir türlü
Bin bir çiçek açmış düzde bayırda
Leylek yuva kurmuş sulu çayırda
Kuzular meleyip oynaşır kırda
Köyüm sana doyamadım bir türlü
Arından kızarmış sevdasında gül
Yarası derinde üzerinde kül.
Dağların başına inmiş siyah tül
Köyüm sana doyamadım bir türlü
Çıktım yücelere nazar eyledim
Çoban oldum kırda koyun heyledim
Dağlara taşlara türkü söyledim
Köyüm sana doyamadım bir türlü
Babamla dertleştim göze başında
Anamı seyrettim akan yaşında
Oturdum öylece “öyek” taşında
Köyüm sana doyamadım bir türlü.
Gittim kabristana maziye daldım
Anamın atamın gönlünü aldım
Açtım ellerimi fatiha saldım
Köyüm sana doyamadım bir türlü.
Ahlatların körpe henüz olmamış
Başakların taze daha dolmamış
Eskilerden hiç kimseler kalmamış
Köyüm sana doyamadım bir türlü
Sayılı günlerdi tükendi gitti
Çok kısa sürdü vah! .. Hemence bitti
Felek bizi yine gurbete itti
Köyüm sana doyamadım bir türlü.
Zaman geldi çattı ayrılmam gerek
Alışmıyor sensizliğe bu yürek
İşte gidiyorum eyvah ederek
Köyüm sana doyamadım bir türlü.
06.07.2007-Taşlıca
Dursun ElmasKayıt Tarihi : 18.7.2007 15:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Varol değerli abim.
elif ay
TÜM YORUMLAR (35)