Köyüm Gelsin Şiiri - Abbas Paksoy

Köyüm Gelsin

Şehrin, kara parasını, pulunu.
İnce belli güzelini, istemem.
Kazmasıyla, yazmasıyla çalışan,
Anlı terli, köylü güzeli gelsin.

Karma karış şehrin, tozlu dumanlı,
Pisli kirli, yollarını istemem.
Çalılı dağlarından, keçi giden,
Güzel köyümün, sarp yolları gelsin.

Şehrin, tatlı şiresini, şerbetini.
Kasaptaki fos etini, istemem.
Bahçede yeşeren, yeşil soğanı,
Zibillikdeki, çil tavuğu gelsin.

Şehrin sinir yapan, kirli işini,
Bozuk kafalı, insanı istemem.
Çalıştıkça, yüzü sevinçle gülen,
Köyümün, işçimen insanı gelsin.

Şehrin, ileri giden tekniğini,
Geri kalan insanlığı, istemem.
Hayırına, düşene yardım eden.
Köyümün, tertemiz gençleri gelsin.

Çeyizleri, vitrinlere dizilmiş.
Fakir kızlarıda, umsuluk eden.
Hırslı, kavgalı, şehir öte gitsin.
Benim mutlu köyüm, beriye gelsin.

Herkese bir insan, gözüyle bakan,
Yardım için, hemen ileri çıkan,
Beğenmediğin köylüde, hakan,
Dağdaki, toprak damlı, köyüm gelsin.

Şehir hasret etti, beni köyüme
Ana-Baba, cümle emmi dayıma.
PAKSOY, muhtaç oldu, tatlı köyüne.
Köyüm gelsene, sen benim yanıma.