Köyüm Şiiri - Yakup Onat

Köyümde doyasıya oynardık
Kuzular, kuşlarla yan yanaydık.
Her yanımız toz toprak içinde eve varırdık.
İçimizde ne kötü bir his,ne keder..

Her şey sınırsız,gönlümüzce.
Sevgimiz de çocukça.
Hayallerimse masumca.
Günaha bulaşmamış duygularım günlerce,

Yıldızları seyre dalardık.
Dolunayı iple çekerdik
Eski günler burkar içimi.
Bir daha gelmez geri.

Değnek atımız,uçurtma uçağımız
Eşek otomobilimiz olurdu.
Hiç cıcılı bıcılı oyuncağım olmazdı.
Kuyu,çelik,çomak,tımbıl ı dombiği hatırlarız.

Bir gün de çamura bulanmadan gelmedim.
Küçüklüğümde korkağın biriydim.
Uçmak içün Yusufçukla yarışırdım
Sazlar ve kozalaklardı silahlarım.

Bizim Osman,,kurbağaları şişirip,
Frankeştayn olur,tekelerle kafa tokuşturur.
Hele,sürüyü güderken,İçim cız ederdi.
Kar sıcakta,kuru ekmek ve sudan başka yiyeceğim olmazdı.
Göz hakkına sığınarak, haram bile yedimdi.

17 Şubat 2009