Köyüm Şiiri - Sadık Turgay

Rengarenk renklere bürünürdü baharda
Kırlangıçlar gösteri yapardı havada
Kelebekler kanat çırpıp çiçeklere konardı doğada
İnsanlar birer dosluk abidesiydi köyümde

Bir neşe bir sevinç bir mutluluk vardı
Hüzünleri alıp giden yağmurlar yağardı
Köy meydanında hoş sohbetli insanlar vardı
Dağların eteğinde bir yaylaydı köyüm

Düğünler olurdu her biri bir bayram
Bütün dünya köyüme olurdu hayran
Haklıyı haksızdan hak ile ayıran
Cennet gibi bir yerdi benim köyüm

Bayramlar olurdu mutlu ve bahtiyar
Neşeli olurdu çocuk genç ihtiyar
Mutluluğun rengine bürünürdü her yer
Doğanın ortasında yem yeşil bir yerdi köyüm

Sıladan gurbete gidenler hasret çekerdi
Askere gidenler gözü yaşlı giderdi
Gubette sılaya derin hasret çekerdi
Gidenleri unutmayan bir yerdi köyüm

Kuşlar susmuş doğanın rengi solmuş şimdi
Bacalar sönmüş dostluklar ölmüş şimdi
Bilmem böyle sana neler olmuş şimdi
Kimseler kalmamış viraneye dönmüş köyüm

Hasret çeken gönüller yok olmuş şimdi
Sevdalı cananlar kaybolmuş şimdi
Budiyara bilmem neler olmuş şimdi
Ecnebi memleketine dönmüş köyüm

Uzaktan bakanlar harabe sanıyor şimdi
Bilsen yüreğim nasıl yanıyor şimdi
Düşündükçe gözlerim doluyor şimdi
Söyleyin köyüme neler oluyor

Hasretim sana hiç dinmeyecek
Sana olan sevdam hiç bitmeyecek
Bedenim gidsede ruhum gitmeyecek
Elbet bir gün sanada kader gülecek
Hasretlilerin hasretindenölecek köyüm