Köyüm Şiiri - Muzaffer Kalkan

Yıl bin dokuz yüz elli beşte doğdum
Gerçek öz beşiğimsin benim köyüm
Aşım sendedir havam hem de suyum
Hatay iline şaldır benim köyüm

Yerci üzerine ince sallanır
Baharında yeşerir gülü dallanır
Çınara çandıra yolu uzanır
Kovan içinde baldır benim köyüm

İçimde pınarı kaynayıp coşar
Her gittiği yere renkleri katar
İnsanı fikri ile ÜLKÜ saçar
Dokuz ışıkla daldır benim köyüm

Oğlu kızı ile durmaz çalışır
Kuru deresinde oğlak yatışır
Çeşme önünde kuşlar ötüşür
Renk arasında aldır benim köyüm

Tarlasında boy boy tütünü olur
Yüce dağ ile kendine şan alır
Çokmanı kekliği mesken kalır
İnsan aşkını seldir benim köyüm

Belencikte koyun kuzu meleşir
Arılar çiçekte durmaz dolaşır
Hur ağacı birbirleriyle sarışır
Beyaz yağlıkta puldur benim köyüm

Kışın bacadan boz duman tüter
Kızı bu ayında nakış işler
Yağmur yağar karı kol gezer
Mor bulutlarla çuldur benim köyüm

KALKAN der seni anlatmak zor şimdi
Bağrım yanık içim oluk bak şimdi
Keldağı boz duman bürümüş şimdi
Aşkın ile yüreğim zaldır benim köyüm