Köyüm Şiiri - Reşit Bahtiyar

Yozlar yayılırdı tecer dağında
Şimdi ıssız kalmış dumanlı dagın
Kumrular öterdi bahçe bağında
Yok olmuş yıkılmış bahçeyle bağın

Geçit vermiyordu suçatı suyun
Yaylanda meleşen kuzuyla koyun
Ageçiten böyle uzayan boyun
Yok olmuş yıkılmış bahçenle bağın

Büyükler küçüğü kollar korurdu
Küçükler büyüğe saygı dururdu
Herkes birbirini kardeş görürdü
Yok olmuş yıkılmış bahçenle bağın

Kimseye olmazdı kinin garezin
Kimseye hak geçirmezdi terazin
Beş köyünen sınır olan arazin
Yok olmuş yıkılmış bahçenle bağın

Suyu kesik akmaz orta pınarım
Düşündükçe ben deliye dönerim
Kurumuş ah üç yüz yıllık çınarım
Yok olmuş yıkılmış bahçe bağların

Bahtiyar oynardı çanakla çömlek
Özlerim isderim ben seni görmek
Onur karasarlı olup övünmeK
Yok olmuş yıkılmış bahçe bağların