Yolları var yarı beton,yarı taşlı,topraklı
İnsanları var yarı yufka,yarı taş yürekli
Dedikodu desen almış başını gidiyor
Evler virane olmuş,insanlar köyü terkediyor
Hala altta hayvanlar,üstte insanlar yaşıyor
Kimse gördüklerinden ibret almıyor
Bildiğini söyleyip,bildiğini okuyor
Birlik,beraberlik yok herbiri ayrı yola sapıyor
Köylü yuvasını çekip çeviremiyor,
Yolsuzluklarda çare arıyor.
Anlar bozulan düzenlere ağlıyor
Vah benim köyüm, gözünden kan damlıyor
Adam evine odun getirmiyor
Kadın Eşeği alıp orman gidiyor
Akşam olunca ''Hani yemek''diyor
Kadın bunlar erkek işi diyemiyor
Akşam olunca hem yemek hemde dayak yiyor
Vah benim(Kıran köyüm) insanlarıda kırıyor
Muhtarıda anlatsam satırlarda yetmez
Köyün derdi burada bitmez.
Kayıt Tarihi : 10.3.2006 17:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!