Köyüm Şiiri - Cemil Aytekin

Köyüm nerden gelir nere gidersin
Sırrını çözmeye çalıştım senin
Sen kazan ben kepçe dolandım durdum
Dibine ermeye çalıştım senin

Ayağın’ ilk basan nereye basmış
Çadırın’ kurmaya kaç ağaç kesmiş
Dağlardan dereye ne zaman esmiş
İzini sürmeye çalıştım senin

Vanat Polostav’ı köyün içini
Hangi mahallenin evin kaçını
Hangi sülalenin kimin göçünü
Ezelin görmeye çalıştım senin

Ne ektin ne biçtin neler taşıdın
Ne yedin ne içtin nerde baş idin
Dağlarda göçlerde ne çok üşüdün
Halini sormaya çalıştım senin

Kadını erkeği yaptı üretti
Bıraktı eserin emanet etti
Evlada toruna kendin’ özletti
Aklını yormaya çalıştım senin

Duyunca zurnanın yanık sesini
Bıraktın işini sildin yasını
Giyindin urbanın güllü hasını
Türkünü dermeye çalıştım senin

Oku çardaklarda Kur’an mevlidi
Güreş konaklarda o ne güç idi
Eti ucuz buldun yedin tiridi
Dedeni sormaya çalıştım senin

Çocuklar mutluydu derede çayda
Oyunlar oynardı esirde payda
Oyuncaklar kayıp artık ne fayda
Gönlünde durmaya çalıştım senin

Herkeslerden önce imece kurdun
Yaptın okulunu parladın durdun
Her bir köşesine dağıldın yurdun
Gücün göstermeye çalıştım senin

Nice aşık yetiştirdi kucağın
Yenileri için yanar ocağın
Her zaman durdukça Ziyaret dağın
Değerin vermeye çalıştım senin
Nice şehit verdi gazisi nerde
Seferde kayboldu düşürdü derde
Köyümde mezarlar onlar her yerde
Atanı bulmaya çalıştım senin

Köyümün insanı nere gidersin
Ardına bakmadan hoşça kal dersin
Yüce Allah sana selamet versin
Acını kırmaya çalıştım senin

Köyüm der herkese muradım olsun
Uçan kuşlar gibi kanadım olsun
Kimse söndüremez inadım olsun
Yuvanı örmeye çalıştım senin

Cemil’im köyümden uzakta aldım
Dinledim konuştum derine daldım
Okudum tanıdım ilhamın aldım
Yüzün güldürmeye çalıştım senin