Köyüm Şiiri - Tahsin Koç

Sende doğdum sende büyüdüm köyüm
Sende koştum sende yürüdüm köyüm
Sende sevildim sende sevdim köyüm
Benim güzel paha biçilmez köyüm

* * *

Bütün şairler edipler anlatamaz seni
Tarifini edebiyatlar eder o anı
Senin temiz senin saftır kan’ın
Sen bir şensin sen enginsin köyüm

Herkesten önce tutardım tandır başını
Akşam olurdu içerdik ayran aşını
Çala kaşık çalardık ağaç kaşığı
Sen bir bereket sen gıdasın köyüm

Ziyaret için yapılırdı helva ile keteler
Koşar adım gezilir kırlar tepeler
Bazen sıcak bazen yağmur çiseler
Sen bir bayramsın sen seyransın köyüm

Kazlar yayılırdı ziyaretin döşüne
Biz toplanırdık Karabulağın başına
O Günleri arıyorum ama boşuna
Sen bir hülyasın sen rüyasın köyüm

Çocuktuk oynardık çelik çomak
Bir hedefimiz vardı oda okumak
Ne bileydim sonu köyden ayrılmak
Sen bir garipsin sen hüzünlüsün köyüm

Geçti günler başladık okula
Bazen utana bazen sıkıla
Hep öğrendiğimiz girdi bu akıla
Sen bir ilim sen deryasın köyüm

Bahar olurdu şenlenirdi her yanın
Sayılamayacak kadar vardır çok anın
Aslında ben sana çok hayranım
Sen bir anı sen kitapsın köyüm

Bazen ırgat olurduk tırpana
Bazen hodak olurduk Kotana
Bütün şartlar majgaldan yana
Sen bir sopa sen çumbuz oldun köyüm

Hani çeşmelerde olurdu kızların
Kışın kaydığımız o güzel buzların
Kesip yediğimiz saçaklı kazların
Sen bir hayat sen anı olmuşsun köyüm

Senden hiç ayrılmayacak gibi yaşardım
Senden ayrılanlara bakar şaşardım
Gidip de gelmeyenlere küserdim
Sen bir ayrılık bana sıla olmadın köyüm

Tahsin derki hayranım sana
Suyunu içtim hep kana kana
Canım kurban olsun senin gibi vatana
Sen bir anasın sen babasın köyüm

Ankara- 10.06.2008