Köyüm Şiiri - Kazım Pehlivan

KÖYÜM
Derede yüzerdi Kazı,Ördeği
Kömür idi köyde kereme tezeği
Tütmüyor bacası sönmüş ocağı
Tütmeyen bacasız Kalmışsın Köyüm

söyleyin yalanım varmı söyzümde
Köyüm Bıyıkaydın Tüter Gözümde
Yeri dersen bir yamanın düzünde
Uzaktan ne şirin görünür köyüm

Al yeşildi deredeki Bahçeler
Dallarına yuva yapardı Serçeler
Madımak toplardı gelinler kızlar
Kocamış madımağın solmuştur Köyüm

Her ev de varidi koyun davarı
Altı aylığına tutulurdu çobanı
Düvene binerdik harman zamanı
Harmansız günler kalmışsın Köyüm

Koşardı Atları düğününde toyunda
Güreşler tutulurdu harman yerinde
Geçemedim pamukla an belinden
Ne yolsuz günlere kalmışsın Köyüm

Akmıyor suları Nereye gitti
Derede söğütler kurudu gitti
Memduh emmiydi köyün marketi
Marketsiz Bakkalsız kalmışsın Köyüm

Andıkça maziyi gözlerim dolar
İçimde bir yara durmadan kanar
Kalmamış büyük küçük ne hatır sorar
Gör ne acayip hale gelmiş sin Köyüm

Şubat ile martta Çiğdem zamanı
Sarıkaya da öten kekliğin hanı
Fethi emmi köyün daim çobanı
Sürüsüz çobansız kalmışsın Köyüm

Buz gibi akmıyor dere pınarı
Ne olacak bu köyün halları
İdris’ten duyulurdu yedek sesleri
Yedek sesine hasret kalmışsın Köyüm

Görünür karşıdan Çoban sivrisi
Üç beş hane kalmış köyün hepsi
Kimin kaşı yıkık kimin bacası
Bir virane hala gelmişsin Köyüm

Okulun kapanmış virane olmuş
Bayrak direğine baykuşlar konmuş
Hüzünlenmiş Kazım bunları yazmış
Niye böyle hale gelmişsin Köyüm

Kazım PEHLiVAN