Köyüm Şiiri - Yıldırım Öğretmen

Köyüm

Bey sekiden baktım,Musabeyliye
Kürümün dağları, duman görünür
Kuyucakderesi,Kürümün özü
Yamaçta Çöreklik mahsum görünür

Cilcimenin! ser pınarı Gölbaşı
Halayında kurdum,hayalı,düşü...
Güzeli çok olur,ol hakkın işi
Gönlüm turap oldu, yerde sürünür

Toprağın menbağı,Mülkün yazısı
Koçyiğitler,Hamatlının Kuzusu
Dağdancıkta başlar, onun mazisi
Oradan ötesi sırra bürünür

Namı dilde kalmış, Karsakkal suyu
Birzaman konardı ördeği,toyu...
Şehire karışmış,BurçKarakuyu
Hatıra yad olur, yıllar dövünür

Kehrizde zeynebin,ilini sordum
Türküsün dinleyip,namını yordum
Sarıtın ismini,Mezere koydum
Enni oklar fersah fersah bölünür.

Duyğu bir özlemdir,yıkılmaz kalla
Oldu Yıldırıma, bu yurtlar sıla
Yolcu sen yoluna git güle güle...
Maziye yolculuk Gamla yürünür
YILDIRIM ÖĞRETMEN