Koyu Karanlıklar Şiiri - Fikret Turhan

Koyu karanlıklarda..
Şekilsizdim..dilsizdim..
Zira sensizdim..
Ellerim yoktu...tutunamıyordum..
Ayaklarım yoktu..gidemiyordum..
Ağlıyordum....haykırıyordum...duyamıyordum...

Koyu karanlıklarda..
Şekilsizdim..dilsizdim..
Zira sensizdim..
Gözlerim vardı..göremiyordum..
Yüreğim vardı...sevemiyordum...
Karanlıktan karanlığa düşüyordum..

Koyu karanlıklarda
Şekilsizdim...dilsizdim..
Zira sensizdim..
Koyulara boyandım..koyulara sarıldım..
Koyulara bağlandım..
Çaresizdim...
Sonunda koyular yuttu beni..

Koyu karanlıklarda...
Şekilsizdim..dilsizdim..
Zira sensizdim..
Bilmeliydim ki...
Koyu karanlıklar..,
Koyu ışkların kaynağı idi..
Öyle ise..
Çırpınmazdım...sürünmezdim...
İlla ki tükenmezdim..
Işığın patlamasını beklerdim..