Koyu Grilerde Şiiri - Beyhan Uzun

Rüzgarda savrulan bir yaprak gibi;
Anlamsızca savruluyorum oradan oraya..
Amaçsızca sadece rüzgar olduğu için..
Olması gerektiği için..

Ama yoruluyorum..
Bu anlamsızlıklar içinde,
Tutunacak bir dal bile yok..
''Artık dur savrulma''diyecek..
Durdurabilecek!

Ne garip şeydir bu hayat..
Bazen toz pembe..
Bazen koyu grilerde..
Ne tam beyaz olacak kadar saftır,
Ne de kapkara olacak kadar umutsuz..

İki uç arasında gel-gitler
Kaybolmalar koyu grilerde..
Pembenin tozunu göremedim
Ama grinin koyusu işlendi nakış nakış yüreğime..

Vardır hreşeyin bir sonu..
grinin en koyusunda yaşamaya çalışırken;
Gün bu ya?
Çıkartır belki toz pembelerini karşımıza

Herşeyin bir bedeli var ya..
belki koyuluğun; griliğin sonunda;
Bedelide pembedir
Pamuk şekeri güzelliğinde,bir çocuk gülüşü kadar masumane...