Koyu Ağaç, Koyu Su
Bu ağaç yanar koyu bir tütsü
Çıkararak. Soluk yosun damlaları
Dirsek yeninde, başak kılçıkları
Kadim zamanlardan,
O büyük ağaçların kemikleri.
Mavi sisler kaplar
Balıkla şişmiş bir gölü.
Salyangozlar yuvarlanır
Perdahlı suyun sınırında.
Koç boynuzu büklümlerle.
Dışarıda açık arazide
Oranın aşağısında son yıl
Çekiçler onun nadide ve
Muhtelif metallerini.
Eski kalay kökleri kıvrılır
Yukarıya, fışkırtıyla destekli
Suyun aynasında
Ve hava berrakken
Kum saati elekten geçirir
Altın parçalarının kümesini;
Parlak su ışıkları
Kaydırır halkalarını
Birbiri ardına
Fırlatır köknarın gövdesine.
(1959)
Sylvia Plath (1932-1963)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
https://ecnebiedebiyat.wordpress.com/
İsmail AksoyKayıt Tarihi : 17.2.2019 13:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dark Wood, Dark Water by Sylvia Plath This wood burns a dark Incense. Pale moss drips In elbow-scarves, beards From the archaic Bones of the great trees. Blue mists move over A lake thick with fish. Snails scroll the border Of the glazed water With coils of ram's-horn. Out in the open Down there the late year Hammers her rare and Various metals. Old pewter roots twist Up from the jet-backed Mirror of water And while the air's clear Hourglass sifts a Drift of goldpieces Bright waterlights are Sliding their quoits one After the other Down boles of the fir. (1959)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!