karanlık, çok karanık
göremiyorum önümü
gel yanıma, korkuyorum tut elimi
dumanlar yükseliyor bir şehrin üzerinden
ağlıyor çocuklar, yok ki duyan seslerini
gözlerindeki yaşları silen yok
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
benim karanlığıma da uydu bu şiir.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta