Köysüzlük Öldürür Adamı

I.
Soğuk bir güne merhaba demiyor kimse
Gri bir asfalt götürüyor sevincimizi
Fabrikalara sokulmuyor umutlarımız
Uzayan sakalımızı kabul etmiyor şehir
Secdelerimizi çalıyor mesailer
Kaçsak, ayaklarımızı bırakmıyor kravatlar

II.
Yemyeşil ovaları yok şehrin
Çocuklara kahkaha alanı yok
Bir ırmak kendini aştı mı felaketi oluyor şehrin
Ölsek, gömerler mi toprağa?

III.
Ne zaman bir köy yeri anlatsa birİ
Sabaha duran yerlerim acır
Ne zaman bir köylü geçse caddeden
Cadde tuz buz olur yağar üstüme

IV.
Mezarımı gömdüm kalbime
Yitik köylerin ardından

V.
Bir deli gömlek örter beni
Bir ucube isyan sarar şehri
Bir kol düğmesidir kopar benden
Bir karış yol kalmış seyrine ölümün

VI:
Bazı, şehre dalar elim
Bir fahişe ihanet bulurum
Bazı, şehre bakar gözüm
Bir yitik köydür bendeki