Koynunu özledim Anne, Açta geleyim...

KOYNUNU ÖZLEDİM ANNE,
AÇTA GELEYİM

Öncesini sen bilirdin ben ne diyeyim
Doğru gerçeği halâ mı ben gizleyeyim

Bıktım böylesi dünyadan, ne söyleyeyim
Koynunu özledim anne, açta geleyim

Dolsun diye günleri mi, itekleyeyim
Azrail’in aklını ben, nasıl çeleyim

Emrihak vaki, ben vakti, nerden bileyim
Takdir-i ilâhi, yazgı, gün bekleyeyim

Fani dünyada daha mı, pinekleyeyim
Şu naçiz bedeni bari, ben ekleyeyim

Rabbim bilir ben kadere, boyun eğeyim
Söyle sen göklerdeysen, ben yükseleyim

Zaten emanet değil mi, can eğleyeyim
Böylesine boş hayatı, ben neyleyeyim

Bıktım artık bu dünyadan, ne söyleyeyim
Koynunu özledim anne, açta geleyim

Refah TORLAK / RETOR 15 Haziran 2009

Emrihak = Ecel, can verme, ölüm, yazgı, göçüş

Vaki = Olmuş, gerçekleşmiş olan

Takdir-i ilahi = Belirme, ortaya çıkma, zuhur etme
Tecelli, yazgı, alın yazısı, baht, kader, talih, yom